83,431
edits
No edit summary |
No edit summary |
||
| Line 52: | Line 52: | ||
<blockquote> | <blockquote> | ||
... eins og voldugur vefari forðum daga sem vefur flekklaus klæði úr ljósi og kærleika uppstigins meistara. Færsla athygli Guðs á manninn knýr fram ljómandi geisla lækkandi ljóss, tindrandi brot hreinleika og hamingju, til jarðar og inn í hjörtu barna hans á meðan hinar blíðu vonir, væntingar, áköll manna og bænir um aðstoð | ... eins og voldugur vefari forðum daga sem vefur flekklaus klæði úr ljósi og kærleika uppstigins meistara. Færsla athygli Guðs á manninn knýr fram ljómandi geisla lækkandi ljóss, tindrandi brot hreinleika og hamingju, til jarðar og inn í hjörtu barna hans á meðan hinar blíðu vonir, væntingar, áköll manna og bænir um aðstoð leita til Guðs í voldugum griðastað hans sem gæddur er komískum hreinleika. ... | ||
Sem örlítið ljósfræ fer heilagur andi inn í hjarta jarðarinnar, inn í hið þétta efni, til að hann gæti þanist út um frumur, form og verund, hugsun og skynjanir til að verða gnósis [upplýst þekking] og ljóma í bikar vitundarinnar. Þessi heilagi gral ódauðlegs efnis kann að vera ókunnugur mörgum sem eiga leið hjá, en margir aðrir munu greina ljómann handan við blæjuna. Með því að varpa ljósi þessarar guðlegu vitneskju sem yfirstígur dauðlegan skilning og er endurnýjandi ferskleiki eilífðarinnar, lífgar hún hverja stund með þeirri Guðs-hamingju sem maðurinn þekkir í gegnum óendanlega skynjun sem er steypt sem brot í kaleik eigin vitundar.<ref>The Maha Chohan, „Niðurkoma heilags anda,“ {{POWref-is|7|48, 27. nóvember, 1964}}</ref> | Sem örlítið ljósfræ fer heilagur andi inn í hjarta jarðarinnar, inn í hið þétta efni, til að hann gæti þanist út um frumur, form og verund, hugsun og skynjanir til að verða gnósis [upplýst þekking] og ljóma í bikar vitundarinnar. Þessi heilagi gral ódauðlegs efnis kann að vera ókunnugur mörgum sem eiga leið hjá, en margir aðrir munu greina ljómann handan við blæjuna. Með því að varpa ljósi þessarar guðlegu vitneskju sem yfirstígur dauðlegan skilning og er endurnýjandi ferskleiki eilífðarinnar, lífgar hún hverja stund með þeirri Guðs-hamingju sem maðurinn þekkir í gegnum óendanlega skynjun sem er steypt sem brot í kaleik eigin vitundar.<ref>The Maha Chohan, „Niðurkoma heilags anda,“ {{POWref-is|7|48, 27. nóvember, 1964}}</ref> | ||
edits