84,027
edits
Parvati/is: Difference between revisions
no edit summary
No edit summary |
No edit summary |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
Samkvæmt goðafræði hindúa, þegar hin yndislega Parvati gat ekki unnið ást Shíva, lagði hún frá sér skartgripi sína, klæddist einsetumannsklæðum, dró sig í hlé of fór upp á fjall til að hugleiða Shíva og stunda meinlæti. Eftir að hún hafði lifað lífi meinlætakonu um tíma, tók Shiva hana loks fyrir eiginkonu. | Samkvæmt goðafræði hindúa, þegar hin yndislega Parvati gat ekki unnið ást Shíva, lagði hún frá sér skartgripi sína, klæddist einsetumannsklæðum, dró sig í hlé of fór upp á fjall til að hugleiða Shíva og stunda meinlæti. Eftir að hún hafði lifað lífi meinlætakonu um tíma, tók Shiva hana loks fyrir eiginkonu. | ||
Hindúar trúa því að Shiva búi á tindi [[Special:MyLanguage/Mount Kailas|Kailasfjalls]]. Hann er þar sýndur bæði sem | Hindúar trúa því að Shiva búi á tindi [[Special:MyLanguage/Mount Kailas|Kailasfjalls]]. Hann er þar sýndur bæði sem meinlátur einsetumaður og með Shaktí sinni, Parvatí. John Snelling segir frá því í bók sinni „The Sacred Mountain“ ("Hið helga fjall") hvernig Parvatí átti upprunalegan þátt í tilurð hins [[Special:MyLanguage/third eye|þriðja auga]] Shíva: | ||
<blockquote>Sagan lýsir því hvernig [Parvati] huldi létt augu Drottins síns þegar hann sat í hugleiðslu á tindi Himalajafjalla. Allt ljós og líf slokknaði samstundis í alheiminum þar til guðinn, af samúð með öllum verum, opnaði þriðja augað sitt, sem logaði eins og ný sól. Blossinn var svo mikill að hann sviði fjöll og skóga [Himalajafjalla] í gleymsku. Þegar hann sá að dóttir fjallsins var réttilega iðrandi lét hann undan og færði föður hennar [sem er fjallið] aftur í fyrri stöðu sína.<ref>John Snelling, ''The Sacred Mountain'', endurskoðuð og útfærð (London: East-West Publications, 1990), bls. 11.</ref></blockquote> | <blockquote>Sagan lýsir því hvernig [Parvati] huldi létt augu Drottins síns þegar hann sat í hugleiðslu á tindi Himalajafjalla. Allt ljós og líf slokknaði samstundis í alheiminum þar til guðinn, af samúð með öllum verum, opnaði þriðja augað sitt, sem logaði eins og ný sól. Blossinn var svo mikill að hann sviði fjöll og skóga [Himalajafjalla] í gleymsku. Þegar hann sá að dóttir fjallsins var réttilega iðrandi lét hann undan og færði föður hennar [sem er fjallið] aftur í fyrri stöðu sína.<ref>John Snelling, ''The Sacred Mountain'', endurskoðuð og útfærð (London: East-West Publications, 1990), bls. 11.</ref></blockquote> | ||