Hin myrka nótt
Til að fullkomna uppstigninguna fer sálin í gegnum það sem Jóhannes af krossinum lýsir sem hinni „myrku nótt“. Fyrsta myrka nóttin á sér stað við endurkomu eigin karma — hinnar mennsku sköpunar sem um tíma gerir næstum alveg út af við ljós Krists-sjálfsins og ÉG ER-nærverunnar. Þessi „myrka nótt sálarinnar“ er undirbúningur fyrir hina „myrku nótt andans“, sem felur í sér æðstu prófraun Krists sem Jesús stóð frammi fyrir á krossinum þegar hann hrópaði: „Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig?“[1] Í þessari vígslu er sálin algjörlega aðskilin frá ÉG ER-nærverunni og hinu himneska helgiveldi og verður að fara í gegnum krossfestinguna og upprisuna þar sem henni er eingöngu haldið uppi af ljósinu sem hefur safnast fyrir í hennar eigin helga hjarta um leið og hún heldur karma plánetunnar í skefjum (jafnvægi).
Eigið karma og karma plánetunnar
Bæði í myrkri nóttu sálarinnar, þar sem eigið karma sálarinnar skyggir aðallega á ljósið, og í hinni myrku nótt andans, þar sem karma plánettunnar skyggir á ljós ÉG ER-nærverunnar sem og í hinni Krists-bornu vígslu, verður einstaklingurinn að takast á við þær þolraunir sem eru einstakar fyrir lífsstraum hans og þær sem eru sameiginlegar öllum á vegi uppstigningarinnar.
Í myrkri nótt sálarinnar er „myrkrið sem hylur landið“ þungi endurkomandi karma hvers og eins um leið og hann lærir að takast á við karma heimsins. Báðar tegundir karma skyggja tiltekið tímabil á ljós sálarinnar og þar með á lærisveinahlutverk hennar undir syni Guðs. Þegar sálin hefur jafnað eigið karma sitt verður hún að móta og samsama sig Krists-sjálfinu, ganga í gegnum alkemískt brúðkaup (sameiningu sálarinnar og Krists-sjálfsins) og vera fær um, ef þörf krefur, að jafna einhvern tiltekinn þunga af karma plánetunnar. Hið síðarnefnda á sér stað sem vígsla hinnar dimmu nætur andans sem sérhver vígður einstaklingur verður að takast á við sem æðstu prófraun Krists-vitundar sinnar.
Hin myrka nótt sálarinnar, karmískt sköpuð af einstaklingsbundnum frjálsum vilja, er prófraun á átökum sálarinnar við sitt eigið karma í afstæðum heimi góðs og ills (syndinni sem hægt er að fyrirgefa); hin myrka nótt andans er upphaf fundar sálarinnar við hinn mikla Guð, hið algera góða, og, með því góða sem hún hefur komið til leiðar, sigrast hún á hinni algeru illsku, andstæðu góðleikans. Þetta er upplifað sem nærvera og fjarvera ljóss, sem Krists og andkrists, sem og virkrar og óvirkrar þátttöku Mannssonarins í hringrásum Harmagedóns hins innra og hins ytra. Þessi vígsla fjallar um syndina gegn heilögum anda sem er ófyrirgefanleg[2] — þegar hin algera illska hefur verið gerð guðleg ásamt afneitun á afsali gagnvart jaðarbúanum frammi fyrir lifandi Guði.
Hin myrka nótt sálarinnar er umburðarlyndi lögmálsins, náðartími fyrir sálina til að aðgreina sig frá villu og umbreyta henni; það er forsenda fyrir hinni myrku nótt andans. Þeir sem hafa fengið nauðsynlegan umþóttunartíma til að fara í gegnum hina myrku nótt sálarinnar, en hafa ekki komið því í verk, verða að halda áfram, án tillits til, vígslu hinnar myrku nætur andans. Þetta er vígsla ÉG ER-nærverunnar. Það er sjálfstakmarkandi meginregla lögmálsins sem umber ekki misgjörðir Andkrists gagnvart Kristi.
Síðari vígslan, sem bæði dýrlingar og syndurar gangast undir, táknar að tækifæri einstaklingsins til að velja að vera Guð sé útrunnið. Eftir hundruð þúsunda og jafnvel milljóna ára tímabil í gegnum hringrásir endurfæðingarinnar er auðkenni sálar sem afneitar nærveru guðdómsins sem býr í honum líkamlega — í orði og verki — ógilt með hans eigin lokaúrskurði sem staðfestur er með dómi frammi fyrir hinum tuttugu og fjórum öldungum í dómstóli hins helga elds sem er fullnægt með hinum öðrum dauða.[3]
Fyrirkomulag guðdómsins fyrir náð, miskunn og tækifæri, sem öllum er veitt um tíma, tryggir að öllum sálum er gefið mörg æviskeið til að iðrast illra verka sinna og frelsast. Það tryggir einnig að þótt miskunnin vari að eilífu, þá gerir illskan það ekki. Eina vonin um að varðveita heilagt sakleysi er að hið illa orð og ill verk (þar á meðal verk hins illa og umboðsmanna hans) geti verið og verði eytt við lok ríflegra hringrása réttlætis Guðs sem nær til allra.
Sjá einnig
Til frekari upplýsinga
Jóhannes af krossinum, „Uppganga Karmelfjalls“ og „Myrka nóttin“, í The Collected Works of St. John of the Cross, þýð. Kieran Kavanaugh og Otilio Rodriguez (Washington, D.C.: ICS Publications, 1979), bls. 66–389.
Elizabeth Clare Prophet, Lifandi ástarlogi (hljóðupptaka)
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Universal Christ, bls. 194–213.
Heimildir
Pearls of Wisdom, 37. bindi, nr. 1.
Archangel Gabriel, Mysteries of the Holy Grail.