Niðurstigning Jesú til heljar
Samkvæmt kristinni trú hafi er sagt að Jesús hafi á milli krossfestingar sinnar og upprisu stigið niður til helvítis þar sem hann prédikaði og veitti sálum hjálpræði sem þar voru í prísund. Þetta hafi ekki verið „helvíti“ sem ástand eilífrar refsingar fyrir syndir heldur ríki þar sem allir hinir dánu dvöldu.
Kristin guðfræði
Sú hefð að Jesús steig sigursæll niður til heljar, einnig kölluð „Hrollvekja helvítis“, varð hluti af guðfræði kirkjunnar eins og staðfest er í postullegu trúarjátningunni, yfirlýsingunni um megin trúarsetningar kristninnar sem í sinni fyrstu mynd má rekja aftur til annarrar aldar. Í rómversk-kaþólsku útgáfunni af trúarjátningunni segir að Jesús „var krossfestur, dó og var grafinn. Hann steig niður til heljar; reis á þriðja degi upp frá dauðum.“ 1. Pét. 3:19 segir að Kristur hafi „prédikað fyrir öndunum í varðhaldi“.
Í útskýringu sinni á þessu versi í The Interpreter’s Bible (Túlkun Biblíunnar) bendir Archibald M. Hunter á að
Þýðendur hafa verið ósammála um túlkun allra orða þessa erindis.... Einfaldasta merkingin er sú að Drottinn okkar steig niður á milli píslargöngu sinnar og upprisu til að prédika fyrir ákveðnum öndum sem voru fangelsaðir í Helju.... En hverjir voru hinir fangelsuðu andar? Hugsanlega föllnu englarnir í 1. Mós. 6:1–4. Mun líklegra er að Pétur hafi átt við anda uppreisnargjarnrar kynslóðar sem fórst í flóðinu.
Hunter segir að frumkristnir menn gætu einnig hafa einnig haft í huga
... örlög þeirra sem dáið höfðu áður en fagnaðarerindið var prédikað.... Kristur fór niður „í anda,“ segir Pétur, til Heljar,... til að bjóða syndurum hjálpræði sem höfðu dáið án þess að heyra fagnaðarerindið og fá tækifæri til að iðrast.... Í apokrýfa guðspjalli Péturs (um 130 e.Kr.) lesum við meðal undranna sem fylgdu krossfestingunni spurninguna: „Hefur þú prédikað fyrir þeim sem sofnaðir eru?“ Við því heyrðist svarið frá krossinum: „Já.“ Og á miðöldum var hrollvekja helvítis algengt umfjöllunarefni í vinsælum ljóðum og guðfræði.[1]
Frásögn hins uppstigna meistara Jesú af þessum atburði
Í fyrirlestri sem fluttur var á páskadag, 6. apríl 1969, í gegnum boðberann Mark L. Prophet, sagði Jesús að hann væri kominn til að áminna okkur með sömu prédikun og hann hafði haldið fyrir
... uppreisnargjarnir andar sem á dögum Nóa voru óhlýðnir Guði.... Ég prédikaði og hélt áfram og talaði aftur og aftur til hverrar sálar sem ég fann þar sem var í fjötrum ánauðar og örvæntingar. Margir horfðu á mig með daufleika í augum sínum, daufleika örvæntingar, aldagömlum doða, ótta og efa. Ljós Guðs virtist þeim vera slokknað og ég reyndi að endurvekja það þá eins og ég geri í dag til að endurvekja það í ykkur á Guðs hátt.
Krafa fyrir alla sem vilja stíga upp
Í fyrirlestri þann 19. júní 1975 talaði Saint Germain um köllun Varðveitenda logans til að vera hluti af þessu áframhaldandi verkefni að ná til sálna sem eru fastar í geðsviðinu:
Þegar þú ákveður að vera heimsþjónn með Jesú, með Nada, með Uriel og Aurora, þá skaltu gæta þess. Því þú þjónar á þeim stað þar sem mannkynið skapar ókyrrð, ringulreið og myrka takta.
Þess vegna steig Jesús niður á geðsviðið til að prédika fyrir þessum lægri lífsformum. Þetta er ekki aðeins krafa þeirra sem stíga upp (því það er krafa um að komast í gegnum sjötta geislann), heldur er það merki sigurvegarans frá Fiskunum. Og þetta er það sem þið munuð verða - synir og dætur yfirráða vatnsþáttsins sem bera kross Krists, bera þann kross í þeirri sólarplexus orkustöð, sem ætlað er að vera fjólublár og gullinn Elohim.
Þannig rís hver einasta eldspyrna, hver einasti sigurkraftur í hjartanu upp í kok til að losna í hinu helga orði og síðan niður í sólarplexusinn til að snúa við myrkrinu. Þetta er skriðþunginn sem þú hefur skapað með hollustu þinni. Þetta er skriðþunginn sem þú verður að halda. Þetta er leyndardómurinn sem ég sýni þér og sem ég sýni hinum heilögu sem stigu upp og þeim sem eru í eteríska planinu sem þjóna á sjötta geislanum, sem eru að taka vígslu sína.
Þessar sálir bera kyndla og þær stíga niður í hvítum skikkjum. Þær fara í gegnum dimman göng, göng sem minna þig á katakomburnar þangað sem frumkristnir flúðu, þar sem allt er nótt og myrkur. Þetta er dimmur göng, eins og hann fari inn í iðrum jarðar. Þessar sálir stíga niður berandi logann sem þú hefur kallað fram, loga þjónustu og þjónustu. Þeim er leyft að stíga niður í geðsviðið vegna þess að þú heldur jafnvæginu og stoðpunktinum í efnissviðinu með tilskipunum þínum og áköllum.
Og hvers vegna stíga þeir niður í geðsviðið og hvers vegna bera þeir kyndla? Þeir gera það ekki aðeins til að lýsa upp leið sína, heldur nota þeir kyndlana til að finna börn Guðs sem eru týnd í þessum hellum, í þessum hellum sem eru blautir og dimmir – börn Guðs sem hafa týnst milli holdgervinga, týnd í hundruð ára sem voru flutt þangað eins og í verstu hryllingsmyndum sem þú getur ímyndað þér, langt umfram þær sem hafa verið skapaðar á jörðinni.
Þetta eru sálir ljóssins, börn ljóssins sem hafa verið rænd af hinum föllnu, og það er hlutverk hinna kristnu að stíga dýpra og dýpra niður í geðsviðið til að bjarga börnum ljóssins, draga þau upp aftur í dagsljósið og inn í dögun Krists og sigur Móðurinnar. Þessir kristnu fara því út í geðsviðið í nótt vegna þess að þér hefur þótt nógu vænt um að halda loganum.[2]
Sjá einnig
Heimildir
Pearls of Wisdom, 32. bindi, nr. 23, 4 juin 1989.