Gautama Buddha/is

Gátama Búddha, hinn „miskunnsami“, gegnir embætti Drottins heimsins (vísað til sem „Guðs jarðar“ í Opinberunarbókinni 11:4 ), yfirstjórnandi ljósvakaathvarfsins í Shamballa (uppi yfir Gobí eyðimörkinni), þar sem hann heldur uppi þrígreindum loga lífsins í þróun jarðar. Gátama (sem endurfæddist sem Siddhartha Gátama um 563 f.Kr.), er hinn mikli kennari uppljómunarinnar sem fæst þegar sálin fullnumar sig í hinum tíu fullkomnunum, hinum fjóru göfugu sannindum, og áttfalda veginum, og bakhjarl Summit háskólans og köllunar guðsmóður logans til að bera kyndil upplýsingarinnar fyrir tímabilið.

Gátama kom á þeim tíma þegar hindúasiður var í sínum dýpsta öldudal hnignunarinnar. Prestastéttin tók þátt í forréttindahyggju og lá á leyndardómunum, raunverulegum leyndardómum Guðs, gegn fólkinu og hélt þannig fjöldanum í fáfræði. Kast-kerfið var orðið leið til að ánetja sálina í stað þess að frelsa með dharma. Fæddur sem Siddhartha prins, yfirgaf hann höll, völd, eiginkonu og son til að öðlast þá uppljómun þar sem hann gæti gefið fólkinu aftur það sem afæturnar höfðu tekið frá þeim.

Fyrri líf

Gátama Búddha, fæddist sem Siddhartha Gátama í norðurhluta Indlands. Hann var sonur Suddhodana konungs og Mahamaya drottningar, höfðingja Sakya konungsríkisins, og þar með fæddur inn í Kshatriya kast-stéttina (stétt stríðs- og stjórnarmanna).

Fornir palí-textar og búddhísk rit greina frá því að fyrir fæðingu hans dreymdi móður hans, Mahamaya, að fallegur silfurhvítur fíll færi inn í móðurkvið hennar í gegnum síðu hennar. Brahmínar, kallaðir til að túlka drauminn, spáðu fæðingu sonar sem myndi verða annaðhvort einvaldskonungur víðfeðms ríkis eða búddha.

Á síðustu dögum meðgöngunnar hóf drottningin ferð til Devadaha til að heimsækja foreldra sína eins og tíðkaðist á Indlandi. Á leiðinni kom hún við með þjónum sínum í Lumbini-garðinum og náði í blómstrandi grein af saltré. Þar, undir blómstrandi trénu, fæddist Búddha á fullu tungli maímánaðar.

Á fimmta degi eftir fæðingu var 108 brahmín-prestum boðið til nafngjafar í höllinni. Konungur kallaði átta af þeim fróðustu til að „lesa“ örlög barnsins með því að túlka líkamseinkenni þess og líkamlega eiginleika.

Sjö samþykktu að ef hann héldi heimafyrir, yrði hann allsherjarkonungur og sameinaði Indland; en ef hann færi, myndi hann verða búddha og fjarlægja hulu fáfræðinnar af heiminum. Kondañña, áttundi og yngsti í hópnum, lýsti því yfir að hann myndi örugglega verða búddha og afneitaði heiminum eftir að hafa séð fjögur merki — gamlan mann, sjúkan, látinn og heilagan.

Barnið var nefnt Siddhartha, eða „sá sem hefur uppfyllt markmiðið. Sjö dögum eftir fæðingu hans lést móðir hans og var hann alinn upp hjá systur sinni Mahaprajapati, sem síðar varð einn af fyrstu kvenkyns lærisveinkum hans.

Konungurinn, sem hafði áhyggjur af spám brahmínsprestsins og horfunum á að missa erfingja sinn, gerði allar varúðarráðstafanir til að vernda son sinn gegn sársauka og þjáningu, umkringdi hann öllum hugsanlegum munaði, þar á meðal lét honum í té þrjár hallir og fjörutíu þúsund dansstúlkur.

Í Anguttara Nikāya (kanónískum texta) lýsir Gátama uppeldi sínu með eigin orðum:

Ég fékk ljúfa umönnun, ... afskaplega svo, óendanlega svo. Í höll föður míns voru byggðar lótuslaugar fyrir mig, á einum stað fyrir blá lótusblóm, á einum stað fyrir hvít lótusblóm og á einum stað fyrir rauð lótusblóm, blómstrandi fyrir mig. ... Dag og nótt var hvítri regnhlíf höfð yfir mér, svo að kuldi, hiti, ryk, hismi eða dögg truflaði mig ekki. Ég bjó í þremur höllum, ... í einni, meðan kuldinn stóð yfir; í einni, á sumrin; og í einni, á regntímanum. Meðan ég var í regntímahöllinni, umkringdur tónlistarmönnum, söngvurum og kvenkyns dönsurum, fór ég ekki úr höllinni í fjóra mánuði. ...

Sextán ára gamall, eftir að hafa sannað færni sína í vopnakeppni, kvæntist Siddhartha prins fallegri frænku sinni Yasodhara. Hann varð fljótlega hugsi og annars hugar, en tímamót lífs hans runnu upp fyrr en á tuttugu og níu ára aldri, þegar hann lagði af stað í fjórar ferðir þar sem fjórir atburðir urðu á vegi hans.

Fyrst rakst hann á mjög gamlan mann, gráan og ellihruman, sem hallaði sér á staf; í öðru lagi aumkunarverðan sjúkling sem lá á götunni; þriðja, lík; og í fjórða lagi gulklæddan munk með rakað höfuð og betliskál. Hann varð mjög snortinn og samúðarfullur af fyrstu þremur sýnunum og áttaði sig á því að lífið var háð elli, sjúkdómum og dauða. Fjórða sýnin sýndi honum kostinn á að sigrast á þessum aðstæðum og hvatti hann til að yfirgefa heiminn sem hann þekkti til að finna lausn á þjáningum.

Afsal Búddha, Nicholas Chevalier (1884)

Meinlætastefna

Á leið sinni aftur til hallarinnar fékk hann fréttir af fæðingu sonar síns, sem hann nefndi Rahula, eða „hindrun“. Um kvöldið skipaði hann vagnstjóranum sínum að söðla um uppáhaldshestinn sinn, Kanthaka. Áður en hann yfirgaf borgina fór hann í svefnherbergið til að kveðja sofandi konu sína og son. Hann reið síðan alla nóttina og í dögun tók hann á sig gervi meinlætamanns og skipti um föt við vagnstjóra sinn, sem hann sendi aftur til hallar föður síns.

Þannig hóf Gátama líf förumunks. Samstundis fór hann í leit að lærðustu kennurum samtímans til að leiðbeina honum í sannleika, og náði fljótt tökum á öllu sem þeir kenndu. Óánægður og eirðarlaus ákvað hann að finna varanlegan sannleika, ósnortinn af blekkingum heimsins.

Þegar hann ferðaðist um Magadha-landið var tekið eftir honum fyrir myndarlegt yfirbragð sitt og göfugan mhyndugleika. Hann kom til þorps sem heitir Senanigama, nálægt Uruvela, þar sem hann bættist við hóp fimm meinlætamanna, þeirra á meðal var Kondañña, Brahmin-presturinn sem hafði spáð fyrir um búddha-fyllingu hans.

Hér, í næstum sex ár, stundaði Gátama ströng meinlæti, sem eru skráðar með hans eigin orðum í Majjhima Nikāya:

Vegna svo lítillar næringar urðu allir útlimir mínir eins og visnaðar renglur með hnýttum liðum; ... augasteinarnir í augum mínum virtust sokknir djúpt í tóftum þeirra eins og vatn virðist skína í botni djúps brunns; ... húðin á kviðnum mínum fór að klofna við hrygginn á mér.

Sem afleiðing af þessum alvarlegu líkamsáföllum varð Gátama svo veikburða að hann féll einu sinni í yfirlið og var talið að hann væri látinn. Sumar frásagnir lýsa því hvernig smaladrengur fann hann fallinn sem endurreisti hann með dropum af volgri mjólk. Aðrir segja að það hafi verið tívarnir, eða guðirnir, sem endurlífguðu hann. Gátama gerði sér grein fyrir tilgangsleysi meinlætastefnunnar og lagði niður sjálfsafneitun sína og fór að leita eigin leiðar til uppljómunar — þar sem fimm félagar hans höfnuðu honum og yfirgáfu hann.

Bódhi-tréð

Mahabodhi hofið í Bodhgaya á Indlandi. Tréð sem Búddha öðlaðist uppljómun undir er til vinstri.

Dag einn gaf Sujata, dóttir þorpsbúa, honum staðgóða hrísgrjónamjólk — „máltíð svo dásamleg ... að drottinn okkar fann að krafturinn og lífið sneri aftur eins og næturvökurnar og að dagar föstunnar væru liðnir í draumi." Og svo lagði hann einn af stað til Bó-trésins (skammstöfun fyrir bódhi, eða uppljómun) á stað sem nú heitir Buddh Gaya, eða Bódh Gaya, þar sem hann hét því að vera þar til hann fengi fulla uppljómun. Þess vegna hefur það orðið þekkt sem óhreyfanlegur blettur.

Á þeirri örlagastund reyndi Mara, hinn illi, að koma í veg fyrir uppljómun hans og stóð frammi fyrir freistingum á svipaðan hátt og Satan prófaði Jesú á föstu sinni í eyðimörkinni.

Í Dhammapada eru skráð orð Mara, þegar hún gerði aðsúg að Gátama: „Þú horaði, þjáði, illa þokkaði maður, njóttu lífsins! Dauðinn er á næsta leiti. Dauðinn hefur þúsund hendur, þú hefur aðeins tvær. Lifðu! Lifðu og gjörðu gott, lifðu helgu lífi og njóttu umbunarinnar. Af hverju ertu að berjast? Baráttan er erfið, erfitt að eiga í sífelldri baráttu."

Óhreyfður sat hann undir Bo-trénu á meðan Mara hélt áfram aðför sinni — fyrst kveikti hún löngun hjá honum, með skrúðsýningu eggjandi gyðja og dansstúlkna, síðan í gervi dauðans, réðst á hann með fellibyljum, úrhellisrigningu, logandi steinum, sjóðandi leðju, grimmum hermönnum og skepnum — og hellti loks myrkri yfir hann. Samt sat Gátama áfram ósnortinn.

Sem síðasta úrræði dró freistarinn brigður á rétt hans til að vera að gera það sem hann var að gera. Siddhartha sló þá á jörðina,og jörðin gaf henni þrumandi svar: „Ég ber þér vitni!“ Allar hersveitir Drottins og náttúruvættir brugðust við og lofuðu rétt hans til að sækjast eftir uppljómun Búddha — og við svo búið flúði Mara.

Eftir að hafa sigrað Mara varði Gátama það sem eftir var nætur í djúpri hugleiðslu undir trénu, rifjaði upp fyrri endurfæðingar sínar, öðlaðist „ofurmannlegt guðlegt auga“ (hæfileikann til að sjá fráfall og endurfæðingu vera) og átta sig á hinum fjórum göfugu sannindum. Í hans eigin skráðu orðum: „Fáfræði var eytt, þekking spratt upp. Myrkrinu var eytt, ljósið reis upp.“

Þannig öðlaðist hann uppljómun, eða vakningu, að nóttu til á fullu tungli maímánaðar, um árið 528 f.Kr. Tilveru hans var umbreytt og hann varð Búddha.

Atburðurinn vakti heimsathygli. Allir skapaðir hlutir fylltu morgunloftið með fögnuði sínum og jörðin var furðu slegin og skalf á sex vegu. Tíu þúsund vetrarbrautir skulfu af lotningu þegar lótusar blómstruðu á hverju tré og breyttu öllum alheiminum í „blómvönd sem þyrluðust um loftið.“

Í samtals fjörutíu og níu daga var hann djúpt snortinn, eftir það beindi hann aftur athygli sinni að heiminum. Hann fann Mara bíða hans með sína síðustu freistingu: „Hvernig er hægt að þýða upplifun þína í orð? Snúðu þér aftur að nirvana. Ekki reyna að koma skilaboðum þínum til heimsins, því enginn mun skilja hann. Vertu í sælu!“ En Búddha svaraði: „Það munu vera einhverjir sem skilja,“ og Mara hvarf úr lífi hans að eilífu.

Kenningar

Sarnath, Indland, stúpan sem merkir staðinn þar sem Gátama flutti fyrstu ræðu sína

Þegar hann íhugaði hverjum hann ætti að kenna fyrst, ákvað hann að snúa aftur til meinlætarmannanna fimm sem höfðu yfirgefið hann. Hann hóf ferðalag yfir hundrað og sextíu kólómetra til Benares og flutti gömlu félögum sínum fyrstu predikun sína, þekkt sem Dhammacakkappavattana-sutta, eða „Hjól sannleikans gangræst.

Í lok prédikunarinnar, þar sem hann afhjúpaði stærstu ppgötvun leitar sinnar — hin fjögur göfugu sannindi, áttföldu leiðina og milliveginn — tók hann við munkunum fimm sem fyrstu félögum reglu sinnar. Kondañña var fyrstur til að grípa kenninguna.

Í fjörutíu og fimm ár gekk Gautama um rykuga vegi Indlands og boðaði Dhamma (alheimskenninguna), sem leiddi til stofnunar búddhasiðar. Hann stofnaði sangha (samfélagið) sem óx fljótlega yfir tólf hundruð trúmanna, að lokum með allri fjölskyldu hans — föður hans, frænku, eiginkonu og syni. Þegar fólkið spurði hann um hver hann væri, svaraði hann: „Ég er vakandi“ – þess vegna búddha, sem merkir „upplýstur“ eða „vaknaður“.

Fráfall

Á áttræðisaldri veiktist Gátama alvarlega og dó næstum því, en lífgaði sjálfan sig við og hélt að það væri ekki rétt að deyja án þess að undirbúa lærisveina sína. Af einskærri staðfestu náði hann sér aftur og gaf Ananda, frænda sínum og nánum lærisveinum, fyrirmæli um að reglan ætti að lifa á því að gera sig að eylandi – með því að verða þeirra eigið athvarf og gera Dhamma að eylandi sínu, athvarfi að eilífu.

Eftir að hafa tilkynnt að hann myndi deyja eftir þrjá mánuði ferðaðist hann um nokkur þorp og dvaldi síðan hjá Kúnda, gullsmiðnum, einum af dyggum fylgjendum sínum. Samkvæmt almennri viðurkenndri hefð bauð Kúnda Gátama að neyta sukara-maddava — rétts sem hann hafði útbúið óafvitandi með eitruðum sveppum. Eftir máltíðina veiktist Gátama alvarlega, en bar sársaukann án þess að kvarta.

Eina umhugsunarefni hans var að hugga Kúnda, sem gæti fundið fyrir ábyrgð á dauða hans. Og þannig bað hann, af samúð, Ananda, um að segja Kúnda að af öllum máltíðum sem hann hafði borðað hafi aðeins tvær staðið upp úr sem sérstakar blessanir — önnur var máltíðin sem Sújata bar fram fyrir uppljómun hans og hin var maturinn frá Kúnda sem opnaði hliðin til umskipta (fráfalls) hans.

He passed during the full-moon of May, c. 483 B.C., after again advising Ananda that the Dhamma—the Truth—must be his master and reminding the monks of the transiency of all conditioned things.

Arfleifð

Eftir fráfall Gátama byrjaði búddhasiður að þróast í tvær megin áttir, sem leiddi til stofnunar Hinayana ("litla farið", litli vagninn eða hinn litli farkostur") og Mahayana („farið mikla“, „stóri vagninn“ eða „hin mikli farkostur“) búddhaskólanna, sem margir fleiri undirhópar þróuðust úr.

Fylgjendur Hinayana-skólans telja kenningar þeirra tákna upprunalegu búddhistakenninguna sem Gátama kenndi og vísa því til leiðar þeirra sem þeravada, eða „Leið öldunganna“.

Hin hefðbundna þeravada sýn miðast við klausturlíf og leggur áherslu á nauðsyn fórnfýsi og einstaklingsuppljómunar til að hjálpa öðrum. Markmið þeirra er að verða arhat — fullkominn lærisveinn—og komast inn í Nirvana.

Mahayana-sinnarnir, sem trúa því að strangtrúnaður Þeravada-sinna víki frá hinum sanna anda Búddha, einbeita sér meira að því að líkja eftir lífi Búddha, leggja áherslu á góð-verk og meðlíðan í garð annarra í því ferli að öðlast uppljómun. Þheravada-sinnar fullyrða hins vegar að Mahayana-sinnar hafi mengað hina hreina straum kenninga Gátama með því að innlima frjálslyndari kenningar og túlkanir.

Mahayana-sinnar telja skólann sinn „stóra farartækið“ þar sem honum er meira umhugað um leikmanninn. Hugsjón þeirra er að verða bódhisattva — sá sem kemst í nirvana en snýr aftur sjálfviljugur til heimsins til að aðstoða aðra við að ná sama markmiði.

Starf Gátama í samtímanum

Gátama Búddha var fyrst innvígður þjónn Sanat Kúmara og þess vegna sá sem valinn var til að taka við af honum í embætti drottins heimsins. Þann 1. janúar 1956 setti Sanat Kúmara möttul sinn á drottin Gátama, þar sem hinn stórkostlegi chela-nemi hins mikla Gúrú-meistara varð einnig yfirstjórnandi Shamballa.

Gátama Búddha gegnir í dag embætti drottins heimsins (vísað til sem „Guð jarðar“ í Opinberunarbókinni 11:4). Á innri stigum heldur hann uppi þrígreindum loga lífsins, guðlega neistanum, fyrir öll börn Guðs á jörðu.

Í sambandi við þá miklu þjónustu sem drottinn Gátama veitir öllu lífi í embætti sínu sem drottinn heimsins, sagði Maitreya 1. janúar, 1986:

The Lord of the World does sustain the threefold flame in the evolutions of earth by a filigree light extending from his heart. This, then, is the bypassing of the individual’s karma whereby there is so much blackness around the heart that the spiritual arteries or the crystal cord have been cut off.

The comparison of this is seen when the arteries in the physical body become so clogged with debris that the area of the flow of blood becomes greatly diminished until it becomes a point of insufficiency and the heart can no longer sustain life. This is comparable to what has happened on the astral plane.

So Sanat Kumara came to earth to keep the flame of life. And so does Gautama Buddha keep this threefold flame at Shamballa, and he is a part of every living heart. Therefore, as the disciple approaches the Path, he understands that its goal is to come to the place where the threefold flame is developed enough here below within his own heart that indeed, with or without the filigree thread from the heart of Gautama Buddha, he is able to sustain life and soul and consciousness and the initiatic path.

Beloved ones, this step in itself is an accomplishment that few upon this planet have attained to. You have no idea how you would feel or be or behave if Gautama Buddha withdrew from you that support of the filigree thread and the momentum of his own heartbeat and threefold flame. Most people, especially the youth, do not take into consideration what is the source of the life that they experience in exuberance and joy.

Um þessa gjöf sagði Gátama sjálfur 31. desember, 1983:

I am very observant. I observe you by the contact of my flame through the thread-contact I maintain to the threefold flame of your heart—sustaining it as I do until you pass from the seat-of-the-soul chakra to the very heart of hearts [the secret chamber of the heart], and you yourself are able by attainment to sustain that flame and its burning in this octave.

Did anyone here ever recall himself igniting his own threefold flame at birth? Has anyone here ever remembered tending its fire or keeping it burning? Beloved hearts, recognize that acts of love and valor and honor and selflessness surely contribute to this flame. But a higher power and a higher Source does keep that flame until you, yourself, are one with that higher power—your own Christ Self.

Therefore, all receive the boost of my heart flame and impetus. And as that light passes through me from the Godhead, I therefore perceive many things about you and your everyday life that you might think beyond mention or notice of a Lord of the World, who must be, indeed, very busy.

Well, indeed, I am! But I am never too busy to notice the elements of the Path presented by parents and in families and communities and in the schoolrooms of life everywhere. For I make it my business to see to it that some element of the path of initiation, moving toward the heart of Jesus and Maitreya, is a part of the life of every growing child.

Athvörf

► Aðalgrein: Shamballa

► Aðalgrein: Vestur-shamballa

Gátama Búddha er bakhjarl Summit háskólans og yfirstjórnanda Shamballa, ljósvakaathvarf drottins heimsins staðsett yfir Góbí eyðimörkinni.

Árið 1981 stofnaði Gátama framlengingu á þessu athvarfi, sem kallast Vestur-Shamballa, í ljósvakaáttundunni uppi yfir Hjarta innri athvarfsins á Royal Teton setrinu.

Grunntónn Gátama Búddha er „Tunglsljós og rósir“. „Óðinn til gleðinnar“ úr níundu sinfóníu Beethovens gefur okkur einnig beina samstillingu við drottin heimsins.

Sjá einnig

Tathagata

Heimildir

Pearls of Wisdom, 26. bindi, nr. 4, 23. janúar, 1983.

Pearls of Wisdom, 32. bindi, nr. 30, 23. júlí, 1989.

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Gautama Buddha”.

Elizabeth Clare Prophet, Inner Perspectives.